مقالات
شرح موضوع: داخلی - خارجی
اهداف:
- توسعه کمی و کیفی جایگاه های عرضه بنزین و اهتمام بر ایجاد جایگاه تک سکو در کلان شهرها
- کاهش زمان توقف در جایگاه
- ارائه سایر خدمات و محصولات قابل عرضه برای ذینفعان
- بهینه سازی فرآیند توزیع موثر و پیوسته سوخت
- نو آوری در فرآیند عملیات توزیع و فروش سوخت
- روابط مناسب با تامین کننده
- کاهش بهای تمام شده خدمات در جهت رفاه بیشتر مشتریان
وظایف:
- خرید فرآورده
- دریافت فرآورده
- حمل فرآورده
- عرضه فرآورده به جایگاهها
- کنترل و نظارت بر عرضه فرآورده
- ۵,۱. نظارت کیفی، نظارت کمی
-
۵,۲. رعایت قوانین و مقررات
- طبقه بندی و پرداخت حق الزحمه جایگاه های تحت پوشش
تعریف شرکت صاحب صلاحیت یا برند:
شرکت برند شرکتی است که با تحت پوشش قرار دادن و یا احداث مجموعه ایی از جایگاه های عرضه سوخت نسبت به خرید و حمل سوخت از محل انبارهای اصلی شرکت ملی پخش و توزیع به موقع آن به جایگاه های تحت پوشش اقدام نموده و مسئولیت کمیت و کفیت فرآورده های نفتی عرضه شده در جایگاه های تحت پوشش خود را به عهده داشته و ماموریت آن عرضه پایدار و پیوسته بنزین با کیفیت بالا و قیمت منطقی برای مصرف کنندگان نهایی، ارائه خدمات مورد نیاز وسائط نقلیه و ایجاد محیط کاری حرفه ای و امن برای کارکنان سازمان خود و جایگاه های تحت پوشش است.
طرح کهاب:
طرح کهاب طرحی برای صرفهجویی اقتصادی در مصرف سوخت است که با اهداف زیستمحیطی پایهگذاری شده. کهاب سرنام عبارت کاهش، هدایت، انتقال و بازیافت بخار بنزین است.
هدف اصلی این طرح کاهش از دست رفتن بخار بنزین در مراحل مختلف سوختگیری است و هماکنون بدست شرکت ملی پخش فراوردههای نفتی ایران در حال اجراست.
- مکانهای تولید بخار بنزین
با توجه به محدوده فعالیت شرکت ملی پخش فراوردههای نفتی ایران در خصوص: دریافت، ذخیرهسازی، بارگیری، انتقال، تحویل در مجاری عرضه و ارائه بنزین به خودروها، مکانهای تولید و انتشار بخار عبارتند از:
انبارهای نفت، نفتکشها و جایگاههای عرضه سوخت که در این راستا نحوه انتشار آن به دو صورت «تبخیر عملیاتی» و «تبخیر تنفسی» صورت میپذیرد.
«تبخیر عملیاتی» در حین رسید، ارسال و انتقال بنزین، میان مکانهای فوق الاشاره و «تبخیر تنفسی» در زمان نگهداری بنزین در مخازن ذخیره به واسطه تغییرات دمای شبانه روز رخ میدهد.
- بازیافت بخار بنزین
پس از جمعآوری بخارات منتشره از باک خودروها و مخازن زیرزمینی جایگاه و هدایت آن به سمت نفتکش، نفتکش جهت سوختگیری مجدد به انبار نفت مراجعه نموده که با بهرهجوئی از طرح تکمیلی بازوهای بارگیری، بخار بنزین جهت استحصال به واحد بازیافت بخار(VRU) جهت استحصال مایع بنزین از بخار منتقل خواهد شد.
=
تاریخچه:
موضوع برندسازی جایگاههای سوخت در کشور از سال گذشته مطرح شد و البته با تاسیس ۳۰ جایگاه در اصفهان اجرای این موضوع کلید خورد و حالا وزیر نفت در قالب آییننامهای ویژگیهای مورد نیاز برای دریافت مجوز تاسیس برند برای عرضه فرآوردههای نفتی را تعیین کرده است.
وظیفه اعطای مجوز در این آییننامه بر عهده شرکت ملی پخش فرآوردههای نفتی گذاشته شده است تا بر اساس ویژگیهای تعیین شده و بررسی صلاحیتها مجوز برند بنزین را به شرکتها بدهد.
اولین ویژگی لازم برای دریافت مجوز این است که شرکت مجموعهای از جایگاههای عرضه پخش فرآوردههای نفتی و CNG را تحت پوشش خدمات خود قرار دهد.
در واقع این شرکت که در ابتدای کار خود باید حداقل ۶۰ نازل را تحت پوشش بگیرد میتواند این کار را از طریق خرید جایگاههای موجود در کشور و یا احداث جایگاههای جدید انجام دهد و یا خدمات لازم را برای جایگاهها فراهم کند.
همچنین این شرکت موظف است طی دو سال تعداد نازلهای خود را به ۳۰۰ نازل افزایش دهد و البته برای فعالان در حوزه CNG لازم است کار شرکت از همان ابتدا با ۳۰۰ نازل آغاز شود.
اما برای تایید و دریافت برند از سوی شرکت ملی پخش فرآوردههای نفتی شرکت متقاضی باید در سبد (پرتفوی) سهام خود بیش از ۷ درصد سهام پالایشگاهها و یا پتروشیمیهای کشور را داشته باشد.
برندهای خصوصی باید بنزین بهتر ارائه کنند:
در بسیاری از کشورهای جهان که از حیث دستهبندی نطام تجاری در دسته تجارت آزاد به شمار میآیند، خرید، پالایش و فرآوری و تولید محصولات از نفت خام و نیز عرضه این دسته از فرآوردهها را بخش خصوصی انجام میدهد. اما در ایران هر مقدار که بخش خصوصی بزرگ و فعال باشد، هنوز به دلیل حساسیت و گستردگی نظام توزیع فرآوردههای نفتی و در صدر همه آنها بنزین هنوز زیر سایه و تحت کنترل و نظارت وزارت نفت است. این وظیفه دولتی را شرکت ملی پخش فرآوردههای نفتی از سوی وزارت نفت بر عهده دراد و از مدتی پیش این شرکت در پی بهره گرفتن از مزیتهای دخالت بخش خصوصسیدر توزیع فراوردهها است. با همین هدف مقرراتی تنظیم شده است که به فعالان اقتصادی بخش خصوصی امکان میدهد که تأسیسات لازم را ایجاد کنند و با ارائه خدمات بهتر تغییری در کیفیت ارائه بنزین به مردم ایجاد کنند.
این اقدام هر چند تلاش ارزشمندی برای بهبود تلقی میشود اما تا زمانی که عرضه بنزین و سایر فرآوردهها در این جایگاهها که با برند معینی شناخته و از جایگاههای دولتی متمایز میشوند، به ارائه محصول متفاوت و کیفیت بهتری از بنزین نشود، تغییر اساسی در بهبود نظام توزیع ایجاد نمیکند. بهبود کیفیت یا باید از طریق توزیع بنزین یک پالایشگاه یا شرکت معین داخلی باشد که در آیین نامه فعلی جنین امکانی برای متقاضیان فراهم نشده است، و یا امکان خرید بنزین از خارج از کشور و ارائه آن در پمپ بنزینهای مشخص شده با برندهای تازه داخلی و یا حتی بینالمللی فراهم شود که آن هم در حال حاضر مورد بحث نیست و شرایط چنین اقدامی هنوز مهیا نشده است.
بنا براین در یک جمله میتوان این اقدام شرکت ملی پخش فرآوردههای نفتی را به فال نیک گرفت و آرزو کرد تا در آینده با زمینهسازی مناسب برای پالایشگاهای داخلی که سهام آنها به بخش خصوصی تعلق دارد و یا فراهم شدن زمینه واردات بنزین توسط بخش خصوصی برای ارائه در جایگاههای خصوصی شاهد بهبود چشمگیر در ارائه همزمان بنزین با کیفیت و خدمات بهتر به مصرفکنندگان باشیم